DE COMMISSIES
De 'stille krachten' van de Motorrun.
Toppers, ieder met zijn/haar eigen kwaliteit, die alle onderdelen van de motorrun al maanden van te voren op zetten.
Ze bestaan! Mensen die zo'n beetje alle cliënten, alle medewerkers én alle motorrijders kennen!
Alleen al daarvoor verdienen ze een lintje! Tanja en Annemieke. Zonder hen geen Motorrun.
Met grote zorg proberen zij elke cliënt van een passend zijspan/trike te voorzien. Dit proces gaat zelfs door tijdens de run! Mocht er onverhoopt een wissel plaats moeten vinden, dan zitten er extra cliënten klaar in de bus die meerijdt.
Vastberaden gaat Jan langs bij ondernemers in de regio, op zoek naar sponsors. Jarenlang rijdt hij al mee met de Motorrun, en ook met andere runs in het land. Zijn passie om cliënten een onvergetelijke dag te bezorgen weet hij gelukkig over te brengen op vele ondernemers. En dankzij hen zijn we verzekerd van de volgende Motorrun!
Petra, Miranda en hun achterban regelen alles wat met eten te maken heeft! Van te voren doen zij inkopen en testen ze het avondmaal voor de zaterdag. Vervolgens smeren ze 500 bolletjes, scheppen 300 bakjes soep vol en zorgen er tussendoor voor dat alle medewerkers niet omvallen!
Marcel: vanaf het eerste uur betrokken bij de Motorrun en kent de omgeving op z'n duimpje. Samen met een klein team van doorgewinterde motorrijders, stellen ze met grote precisie twee routes op.
Komen we geen onveilige situaties of wegopbrekingen tegen, hoe lang duurt het en niet geheel onbelangrijk, is het een mooie route? Als alles klopt, stemt het bestuur met blind vertrouwen toe, en is de route bepaald.
Het is feest! Dus we pakken flink uit. Iets met 800 ballonnen, kilometers vlaggenlijnen, luchtkussens en schmink. Gelukkig doet Irmgard het niet alleen, maar met een gezellig team ballonnenblazers en wat compressors komen ze een heel eind! Aan het eind wordt alles met het laatste beetje energie weer keurig opgeruimd.
Hou ze in de gaten: Yvonne & Yvonne en consorten. Op zaterdag verkopen ze lootjes voor het goede doel. En het mooiste is: elk lootje is prijs!
Maanden van te voren verzamelen ze kleine en grote prijsjes bij ondernemers in de buurt.
Ga jij naar huis met dat mooie boek, het grote schilderij of de waardebon van een restaurant? Misschien wel met alledrie, als je tenminste drie lootjes koopt 😉
Merchandise is een moeilijk woord voor alle leuke dingen die je van en vóór de Motorrun kunt kopen.
Het is dé marktkraam met meneer Henk, waar je naast muntjes ook unieke Motorrun t-shirts en hoodies kunt kopen. Jouw aandenken aan de Motorrun.
Passen mag, voor of achter de kraam 😉
Ja echt! Niet één camping, maar twee! Camping 'Rustica' en camping 'Chaotica', voor ieder wat wils. Sinds mensenheugenis mogen motorrijders van ver, of medewerkers tijdens de Motorrun hun tentje opzetten. Toch fijn als je van ver komt!
Jan & Jan zorgen ervoor dat alles klaar staat, maar aanmelden en je tentje opzetten moet je zelf doen 😉
Feest zonder muziek is geen echt feest. Dus elk jaar wordt door Irmgard hemel en aarde bewogen om met een beknopt budget beide dagen te voorzien van allerlei soorten boem retteketet. Vroeger, toen iedereen nog jong en soepel was, werd er gefeest en gehost tot in de late uurtjes. Tegenwoordig is bijkletsen belangrijker dan hossen, maar ook daar weten we een muzikale mouw aan te passen in de bruine kroeg.
Ze hopen het samen net zo goed te doen als Tanja, die het 37 jaar heeft gedaan! Vanaf nu maken Nicoline en Irmgard het draaiboek. Ze zijn niet gevoelig voor omkoperij en alle vrijwillige taken worden met militaire precisie ingepland. Essentieel voor een geslaagde Motorrun. De tijdstippen, vele taken en vrijwilligers zijn er in terug te vinden. En ja, na afloop is er een heuse evaluatie 🙂
Jarenlang was er een echte bar en een gezellige barploeg, maar tegenwoordig neemt het Cultureel Centrum die taak op zich. Je kunt overal met muntjes betalen, die je in de muntenkraam kunt kopen.
Hét boekje. Het tastbare bewijs voor veel cliënten en motorrijders dat de Motorrun er weer aan komt! Vol met nuttige informatie, sponsors en -heel belangrijk- het inschrijfformulier voor cliënten.
Nadat Henk bij het bestuur en de nodige commissies heeft gesmeekt om alle benodigde informatie, zet hij elk jaar weer het boekje in elkaar, waarvoor dank!
HET BESTUUR STELT ZICH VOOR
ALESSANDRO
Voorzitter
Overdag doet hij iets op de Amerpoort, maar 's avonds ontpopt hij zich als vader met slapeloze nachten. In het bestuur heeft hij zich, dankzij zijn Italiaanse tactiek, snel opgewerkt tot voorzitter. Zijn laatste energie stopt hij in de Motorrun!
PAUL
Penningmeester
Overdag doet hij iets bij de woningbouw, maar 's avonds doet hij een soort van sportief, op de fiets of met de benenwagen. Of hij leest boekjes... Grote kans dat je hem tijdens de Motorrun herkent aan het geldkistje of de muntjes.
YVONNE V.
Secretaris
Zeg maar gerust secretaresse. Alle klusjes waar de rest een hekel aan heeft, doet Yvonne. Notuleren, iedereen uitnodigen en mailen. Topper! Overdag doet zij ook iets op de Amerpoort en 's avonds gaan de voetjes op tafel.
TANJA
Regeltante
Zonder Tanja geen Motorrun, mag gezegd worden. Overdag is ze te vinden bij de balie op de Amerpoort, en in haar schaarse vrije tijd is ze oma en regelt ze de inschrijving van alle clienten, rijders én medewerkers. Het draaiboek doet ze even tussendoor.
NICOLINE
Kennisbaak
Overdag doet ze alsof ze met pensioen is, maar ondertussen heeft ze het hartstikke druk met haar zangclub en haar motor poetsen. Dankzij haar jarenlange ervaring bij de Motorrun, ook als voorzitter, is ze breed inzetbaar.
IRMGARD
Creatieveling
Overdag doet ze iets met koeien en vakantiehuisjes. Regelmatig laat ze de gasten en het vee links liggen, om zich te storten op het regelen van alle leuke dingen bij de Motorrun, zoals de aankleding, de muziek, fb en de website 🙂
LEES HIER HOE HET OOIT BEGON
In 1984 introduceerde BMW de k100 en de Kawasaki de GPZ900R, waarmee een periode van nieuw elan aanbrak in de Motorwereld.
Op Nieuwenoord bevond zich in het huisje bij de oude ingang de groep Isengard, waar een aantal bewoners bezig was zich voor te bereiden op een zo zelfstandig mogelijk bestaan buiten het instituut. De groepsleiding van Isengard bestond voor een deel uit jonge, harige alternatievelingen, waaronder Martin Vijzelaar, Paul Steenbrink en Koen Zwiers, die ook enthousiaste motorrijders waren. Bij hen is toen het idee geboren om zoiets als de Kadijkerkoog- en de Bambirun ook eens voor de Nieuwenoord bewoners te organiseren. Niet gehinderd door ervaring of zicht op de eigen beperkingen, geen van de heren had ooit aan een run meegedaan of zelfs maar op een motor met zijspan gereden, gingen ze aan het werk. Allereerst moest er toestemming gevraagd worden aan de directeur,
toendertijd meneer v.d. Muijsenberg. Dat die, hoewel in zekere mate alternatief, beslist niet jong, harig en maf van motorfietsen was, bleek gelukkig geen beletsel te zijn. Zelfs het bestuur, nog minder jong en minder harig, sprak geen veto uit, en zo kon het echte werk beginnen. De eerste fout die de kersverse organisatie maakte, was het vragen van toestemming aan de gemeente. Dat moet je natuurlijk nooit doen, want zelfs al zou positief over zo’n verzoek beschikt worden, kun je daar jaren op wachten. Het verzoek is dan ook nog steeds in behandeling. Ook de politie was die allereerste keer niet wildenthousiast. Na lang aandringen wilden ze uiteinderlijk drie motorfietsen beschikbaar stellen, maar agenten kregen we daar alleen bij als die bereid waren om de klus buiten diensttijd, dus onbezoldigd, op zich te nemen. Gelukkig bleek dat geen probleem te zijn, en kon het project doorgezet worden.
De volgende stap was het rekruteren van medewerkers. Wat betreft de organisatorische en logistieke ondersteuning werd een beroep gedaan op Rob Winkel en Andries Udink van de afdeling recreatie die, jong, harig en alternatief als ze waren, enthousiast hun medewerking verleenden. Voor de verkeerstechnische begeleiding werd de Baarnsche Motorclub benaderd, en ook die pakte de klus met grote voortvarendheid aan, hoewel de leden in meerderheid kortgeknipt en gladgeschoren waren. Nu moesten er nog zijspanrijders aangeworven worden, terwijl er in de kennissenkring van de organisatie niet meer dan vier van dergelijke mensen te vinden waren, te weten drie Baarnsche MC-ers en Martin’s zwager.
Nu was het weer eens tijd voor een vergissing, want er werden alleen twee aankondigingen in de organen van de Nederlandse Vereniging voor Zijspanrijders en de
Vereniging Het Derde Wiel geplaatst, en daarmee basta. Geen voorinschrijving, geen strookjes insturen, geen telefoontje vooraf; helemaal niets dan optimistische verwachting. Volgens alle ervaringen die we later met het plaatsen van advertenties hebben opgedaan zou deze wervingsprocedure een gegarandeerd debacle opgeleverd hebben, echter, onbenullig als we toen waren, keek niemand verbaasd toen er op die historische vroege morgen van 27 mei 1984 niet minder dan vijftig zijspancombinaties door de poort kwamen zetten. Dankzij dit wonder was de eerste Nieuwenoord Motorrun een feit. Wat er met die eerste run allemaal fout ging, chaos bij de voorbereidingen, chaos bij het instappen, chaos tijdens de rit het was een enerverend evenement waar alle betrokkenen enorm veel plezier aan beleefden, ook diegenen die eerst hun bedenkingen hadden. Er werd dan ook onmiddellijk gestart met de voorbereidingen van een tweede run, en was er een traditie geboren.
Inmiddels zijn we jaren verder en is er heel wat veranderd. De motorrun is groter geworden en minder chaotisch, maar gebleven zijn de gezelligheid en
dezelfde mensen. Zo verzorgt de afdeling recreatie nog steeds de logistieke ondersteuning, komt de Baarnsche Motorclub nog ieder jaar op de medeweggebruikers passen en hebben de drie motoragenten van toen vrijwillige assistentie van vrijwel iedereen die zich in de wijde omgeving geüniformeerd op twee wielen beweegt. Bovendien vervult een van die drie, te weten Jan de Ruiter, sinds die tijd een sleutelrol binnen de organisatie. Daarnaast komt het gros van die zestig eerste deelnemers ieder jaar trouw opdagen. En natuurlijk de initiatiefnemers van toen. Ouder, maar nauwelijks minder harig en alternatief, dus daarmee een beetje excentriek geworden, komen ze nog ieder jaar naar de Nieuwenoord om de handen uit de mouwen te steken en om er op toe zien dat het geen sfeerloze, overgeorganiseerde bende wordt. Gelukkig hoeven ze nooit in te grijpen, en zo zal ook de volgende Nieuwenoord Motorrun weer een gezellige samenkomst worden van oude bekenden die dan wel niet (meer) jong en harig zijn, maar vanuit de aard van hun voertuig toch zeker alternatief, en daarmee op een heel bijzondere manier sfeerbepalend.